Hello Goodbye

Hallo iedereen,

Terug in de oude sleur: de rijlessen weer begonnen, leraren alweer gespot, het werk staat te wachten. Totdat iemand mij meldde dat mijn laatste blog er nog niet opstond! Mijn grootste excuses, maar nu - een dag te laat - zal ik alsnog deze reis afsluiten.

Wat zal ik eens vertellen? We zijn gisteravond laat aangekomen (om 11 uur), terwijl we de trein richting vliegveld al om 1 uur hadden gepakt. Hoe lang we hebben gevlogen? Wel 50 hele minuten! Soms wou je toch dat je dichter bij de randstad woonde, maar goed.

Nu is het al een dag later en Engeland begint te bezinken. Heimwee naar het land is opgetreden (het was zo mooi) en ideeën om daar misschien voor een tijdje te studeren zijn opgetreden (alsniet ze de studiekosten hadden verhoogd naar 9000 pond per jaar). De vraag voor het WLG jaarboek: waar zie jij jezelf over 30 jaar? Nou, wonend in Engeland graag.

Maar goed, laten we terug keren naar die mooie tijd, onze laatste uurtjes in Engeland. Na ons hostel te hebben verlaten en op station Victoria ons bagage te hebben gedumpt in een (te dure) Lugage Locker, zijn we op reis gegaan naar de echte toeristische dingetjes. Zo hebben wij ontbeten (met Starbucks natuurlijk) op 20 meter van de London Eye, veel foto's gemaakt van de Big Ben en het Parlement, en een bezoekje gebracht aan het Westminister Cathedral (niet te verwisselen met de Westminister Abbey, waar we eigenlijk in wilden gaan, maar er stond een rij van meer dan een uur en als je maar 3 uur heb...tsja). Tenslotte konden we het spektakel van de Changing of the Guards niet missen bij Buckingham Palace, dus hebben we ons daar nog een half uur tussen de mensenmassa gewurgd (en ja, het was druk).

Helaas waren deze 3 uren maar kort, want al gauw was het tijd om de bagage op te halen en richting Gatwick Airport te gaan. En wij zouden ons niet zijn, als er niets zou gebeuren bij de controlepunten. Werd ik op de heenreis nog onderworpen aan een stroom van verdacht beladen vragen (heb je al een hotel? Hoe lang blijf je?), werden wij nu vriendelijk noch dringend (lees: we hadden geen keuze) verzocht om onze camera en mobiel te voorschijn te halen, zodat deze konden worden gecontroleerd. Het bleek om een experiment te gaan, waarbij men de apparaten scande op explosieve stoffen. Zien wij er verdacht uit ofzo?

Gelukkig kan ik verder bekennen dat de rest van de reis zeer rustig is verlopen. Na een lange reis (zowel vliegtuig als trein) kwamen wij aan in het kleine stadje, ergens in het Hoge Noorden, namelijk Hoogezand-Sappemeer.

En zo mensen, moet ik bekennen dat dit het einde van deze reis betekent. Ik hoop dat jullie genoten hebben van deze verslagen en zo niet? Dan is er maar 1 ding dat ik kan zeggen:

Cheers!

Margriet :)