Sunny South
Blijf op de hoogte en volg Margriet
23 Maart 2014 | Verenigde Staten, Geneseo
Dat was het dan. Spring Break. Een volle week en toch leek het eerder één dag dan 9 dagen. Intussen is het nog maar 1,5 maand voordat het semester is afgelopen en vanaf morgen gaan we weer hard aan de slag voor tentamens, essay's en feestjes.
Maar eerst moet even de ervaring van spring break worden medegedeeld. Mijn vakantie met Julie en Mindy, twee Zuid-Koreaanse exchange students. Spring break is wat wij de voorjaarsvakantie noemen, alleen dan in maart. Iedereen verlaat de campus om naar huis of om op vakantie te gaan en alle gebouwen gaan dicht. Hier blijven is dus niet eens een optie. Aangezien onze vlucht pas op maandag was, moesten we eerst een paar dagen ergens anders verblijven. Gelukkig was de roommate van Julie uit Buffalo (dezelfde plek als waar we vandaan zouden vliegen) en konden we daar verblijven. Dus vrijdag bestond uit opstaan, inpakken, college, tas pakken en richting Buffalo! Nou ja, onderweg kwam ik erachter dat ze niet in Buffalo woonde, maar op Grand Island. Het is de op een na grootste zoetwater eiland ter wereld. En ja, dat geloof ik meteen, want het voelde totaal niet als een eiland. Het ligt midden in de rivier Niagara, maar het is een hele stad op zichzelf. In de verte konden we de mist van de Niagara Falls al zien, dus daar moesten we zeker even heen.
Hoewel ik graag hele uitgebreide verhalen zou willen vertellen over onze avonturen op Grand Island, moet ik eigenlijk bekennen dat we vrij weinig hebben gedaan in die 2,5 dag. We waren allemaal zo gigantisch moe dat we vooral op de bank in de woonkamer hebben gehangen en films op Netflix hebben gekeken. Maar zo'n 9 films.. Maar die Niagara Falls, die konden we niet missen! Ook al was het -13 met een gevoelstemperatuur van -20 en bevroren onze vingers, we wilden er sowieso heen! En het was prachtig. Ik hoor altijd veel mensen praten over de watervallen, maar zij zien de natuurkrachten in de zomer met zon en groen. Op zich natuurlijk ook heel mooi, maar zo'n grote rivier bevroren zien terwijl het water zich naar beneden stort en het wit erom heen meters diep is, is een bezichtiging op zichzelf. Ik kan me bijna niet voorstellen dat de watervallen mooier zijn in de zomer, ondanks dat er dan meer water tegelijk naar beneden valt.
De echte vakantie begon op het vliegveld van Buffalo. Eindelijk zouden we de kou verlaten en wat warmte krijgen. Het was zo'n 25 a 28 graden in Florida, dus onze botten konden eindelijk weer ontdooien. Na een vlucht van 2,5 uur met alleen maar turbulentie kwamen we misselijk doch blij het vliegtuig uit. Hello Florida! Met de bus naar International Drive kwamen we aanzetten bij een veel luxere hotel dan we hadden verwacht. Met twee queen size bedden, een huge televisie, zwembad en een prachtig uitzicht op de International Drive en alle pretparken om de hoek. Oh, en de McDonalds als buurman. Perfecte locatie. Helaas regende het keihard op de avond dat we aankwamen, dus hebben we enkel snel eten gehaald voor de volgende dag en gingen we ons mentaal voorbereiden voor een leuke en vermoeiende volgende dag. Die bestond uit..
DisneyWorld Florida!!! Zodra we besloten om naar Florida te gaan, stond een ding vast: we moesten en zouden naar DisneyWorld gaan. Casey, het meisje waar we bij verbleven in Grand Island, was heel behulpzaam van te voren. Haar oma woont namelijk in hetzelfde huis, maar heeft hiervoor 22 jaar in DisneyWorld Florida gewerkt. Ze kon ons alle ins en outs vertellen, voor welke attracties we FastPasses nodig hadden en hoe laat we waar moesten zijn. Bovendien gaf ze ons gratis kaartjes voor het park (als gepensioneerde medewerker krijg je ongelimiteerd gratis toegangkaartjes voor DisneyWorld) als surprise, dus onze dag was al helemaal goed. Na een bustochtje stonden we toch daar, midden in Disney, Cinderella's castle (niet Sleeping Beauty als in Parijs!) aan het einde van Main Street, Disney muziek schellend door de boxen en kleine kinderen in prinsessenkleding rond rennend. Let the fun begin! En zo waren we van 9 uur tot 5 uur 's middags aan één stuk door bezig met attracties, op de foto met 'prinsessen' en genieten van het stralende weer. Omdat onze kaartjes ook nog eens parkhoppers waren, mochten we ook naar andere parken van DisneyWorld. In Florida heb je Magical Kingdom, vergelijkbaar met Disneyland Parijs, maar je hebt ook een Zoo, twee Waterparken, Disney Studio's en Epcot. Wij besloten om naar Epcot te gaan die bestaat uit een paar attracties, maar vooral uit restaurants van over de hele wereld. Er is een kleine meer en rondom dit meer kon men reizen naar diverse landen en hun delicatesse proberen. Zo waren er Frankrijk en Italie, maar ook Marokko, Japan en Noorwegen. Wij besloten om te gaan eten bij Marokko, na mijn lichte aandringen om couscous te gaan eten. Intussen waren onze voeten al zo dood dat we blij waren om te zitten en wilden we niet meer opstaan. Tijdens het eten werd op de dansvloer naast ons traditioneel Marokkaans gedanst en gezongen. Het leuke van deze 'wereld'restaurants is dat alle medewerkers ook werkelijk uit dat land komen. Zo spraken onze Marokkaanse obers eigenlijk amper Engels, maar ze waren heel vriendelijk. We hadden een discussie over hoe je couscous moest eten, met de lepel of vork, en onze ober legde uit dat het eigenlijk zonder bestek was. Alleen couscous eet je met een lepel, maar zodra het meer is dan alleen couscous, eet je het met brood. Brood is je bestek. De rest van ons verblijf daar, maakte hij steeds grapjes over wat wel en niet met bestek wordt gegeten. Zo had ik traditionele mint thee en zijn commentaar was: 'Dit eet je zonder brood'. Grapjas. Tenslotte gingen we nog naar twee laatste attracties, Finding Nemo en Talking with Crush (de schildpad uit Nemo). Misschien was die laatste attractie nog wel het leukste van ze allemaal, de schildpad was heerlijk sarcastisch en alle volwassenen lagen in een deuk, terwijl de kinderen alleen maar stonden te kijken hoe de schildpad op hun gepraat reageerde. Het park sloot om 9 uur 's avonds met een prachtige vuurwerkshow over het meer en een aardbol die zich verplaatste over het water en een soort diashow was. Het was prachtig, maar na 12 uur rondlopen wilden we toch wel graag naar huis. Oorspronkelijk wilden we nog terug gaan naar Magical Kingdom om daar nog een parade te zien om 11 uur 's avonds, maar wij waren intussen al zo moe dat we vooral naar huis wilden.
Op de terugweg kwamen een man tegen die werkte in Epcot. In het begin was hij heel vriendelijk en hij vertelde dat hij een chef was in een van de restaurants. Echter, toen de bus te laat kwam (zo'n half uur) en hij zijn laatste overstap had gemist was hij zo kwaad dat wij liever uit zijn buurt bleven. Tijdens de busreis praatte hij zo hard tegen iedereen over de buschauffeur dat de chauffeur het zelf ook kon horen. Ik begrijp wel dat hij kwaad was en gefrustreerd, maar om nou door de bus heen te roepen dat de chauffeur een idioot is..
Anyway, we kwamen uiteindelijk wel thuis en we waren zo moe, dat we op bed zijn geploft en meteen in slaap zijn gevallen. De volgende dag gingen we gesplitst op pad. Mindy ging naar Universal Studios, maar Julie en ik hadden daar niet zo'n zin in, dus gingen we naar Aquatica, een waterpark. We waren er al vroeg in de ochtend (lees: voor ons vroeg), zodat er maar weinig mensen waren. En dat is gelukt; het was ontzettend rustig en we konden van alle waterglijbanen zonder te wachten. Er was één leuke glijbaan waarbij je door een bad glijdt met de dolfijnen. Het enige jammer is dat je zo snel gaat, dat je eigenlijk niet kan zien. Gelukkig konden we de dolfijnen ook via een andere manier zien, dus hebben we de zwart-witte vissen kunnen aanschouwen. Na zo'n 3 a 4 uur hadden we echter toch wel genoeg van het park. Het is ontzettend leuk, maar er was niet echt een bad om gewoon in te zwemmen. Het waren alleen maar glijbanen, een zwembad met golven of een soort ronde waar je op een soort band rond drijft. Daarom besloten we naar Disney Downtown te gaan, een soort gratis straat aan de Lake Buena Vista, vol Disney winkels en restaurantjes. Niet heel spannend, maar wel met een leuke sfeer en fijn om gewoon even doorheen te lopen. 's Avonds zijn we eindelijk nog even over de International Drive gelopen, want we hadden voor het eerst tijd. Ook zijn we nog even in het zwembad van het hotel gedoken, want we vonden dat dat toch wel een must have was. Heb je een hotel met zwembad, maak je er geen gebruik van..
De volgende ochtend waren we om 10 uur alweer op het vliegveld, want we gingen Orlando verlaten! We hadden een auto gehuurd bij Hertz om naar het zuiden van Florida te trekken. Helaas ging het niet helemaal zoals gepland. Omdat Julie het had geboekt en ik de aangewezen bestuurder was, konden ze onze reservatie niet voltooien. We moesten eerst naar het hoofdkantoor van Hertz bellen, de reservatie annuleren en alles op mijn naam zetten. Laten we zeggen dat we later vertrokken dan we voorzien hadden. Maar we hadden een auto! Het is gigantisch lastig om een auto te krijgen in Amerika als je onder de 25 bent en al helemaal als je onder 21 bent. Het is vrijwel onmogelijk, maar gelukkig was Hertz de uitzondering. Een witte Ford Fiesta was van ons voor 2,5 dag en daar hebben we goed gebruik van gemaakt. 900 miles extra (zo'n 1500 km) stond op de meter toen we hem terug brachten. Het avontuur was ook dat we geen navigatiesysteem hadden. Ik had van te voren een routeplanner uitgeprint en we hadden een kaart. Ouderwets auto rijden en 3 vrouwen, dat was gedoemd om te mislukken. Maar nee! We zijn vrijwel meteen goed gereden, HET bewijs dat vrouwen wel enige richtingsgevoel hebben. We hadden ook een hele goede rit tot aan West Palm Beach, daarna ging het bergafwaarts. Door een ongeluk en wegwerkzaamheden was er een file ontstaan. Van een 6-baans snelweg was er slechts één baan nog open. We hebben toen zo'n 2 uur in file gestaan, totdat we besloten om van de snelweg af te gaan en parallel een weg te vinden. Avontuurlijk, want op onze kaart stonden alleen snelwegen aangegeven. Gelukkig ging ook dat goed en uiteindelijk kwamen we rond 6 uur aan in Miami Beach, onze bestemming. We zouden die avond slapen bij twee andere Zuid-Koreaanse studenten die ook in Geneseo studeren. We gingen dus illegaal hun hotelkamer delen. Onze auto hebben we geparkeerd bij hun hotel (zeer luxe, we moesten de auto afzetten bij de ingang en een portier zette onze auto in hun garage) en we zijn per bus naar Miami Beach centrum gegaan. Dit is een soort centrum vol cafeetjes en winkels en aan alle kanten werd live muziek gespeeld. Er waren ook alleen maar jongeren en tientallen liquor winkels. Tien keer raden wat er 's avonds werd gedaan.. Als deal dat we bij de jongens mochten slapen, zouden wij hun drinken betalen. Dus hebben we een fles wodka en sinaasappelsap gehaald na het avondeten en zijn we terug gegaan naar het hotel. Ik was intussen zo moe van het vele autorijden dat ik met kleding en al op bed in slaap ben gevallen. De andere meiden hebben met de jongens de drank open getrokken en op het balkon een goede avond gehad. Nu was het grappige dat de jongens al om 5 uur 's morgens moesten vertrekken, omdat hun terugvlucht al om 7 uur vertrok. Daarom hebben wij voor hen uitgecheckt de volgende ochtend (alleen een sleutel afgeven) en zijn we weer op pad gegaan. Uiteraard niet voordat we genoten hadden van het uitzicht. Vanaf het hotel heb ik het de zonsopkomst boven de oceaan kunnen zien, wat prachtig was.
Over het auto rijden in Amerika; het is aan de ene kant heel erg makkelijk en aan de andere kant zenuwslopend. We hadden een automaat, dus het eerst wat ik deed was mijn linkerschoen uittrekken. Zo had ik geen verleiding om de koppeling te gaan zoeken en keihard op de rem te gaan staan. Vanwege de automaat, hoefde ik niet te schakelen, had ik geen last van afslaande motors bij stoplichten (en geef toe, daar heeft iedereen last van als je net in een onbekende auto bent gestapt) en mijn volle focus was op het sturen en de snelheid. En die had ik ook wel nodig. Totaal West Palm Beach hadden we een twee- of drie-baansweg die redelijk rustig was. Maar vanaf daar werd het een vijf- of zesbaansweg met auto's die zowel links als rechts van je inhalen. Mensen gebruiken zeer weinig knipperlichten en kunnen plotseling voor je auto springen en niemand houdt zich aan de maximum snelheid. Ik werd altijd ingehaald door vrachtwagens en politiewagens, terwijl ik het maximale reed. Nu moet ik eerlijk zeggen dat ik het auto rijden heel fijn vond in Amerika, maar ik merkte aan het einde van de dag toch wel dat het veel energie kost. Wat ik verder heb opgemerkt, is hoe ontzettend veel ik op mijn vader lijk als ik rijd. Ik had soms echt flashbacks van onze reizen in Turkije, alleen zat ik nu achter het stuur. Ten slotte is auto rijden in Amerika redelijk goedkoop. Voor 1 gallon (zo'n 3,8 liter) betaal ik hier $3,50 (€2,55). Voor onze 900 miles hebben we zo'n 75 dollar betaald. Daar kun je nog eens mee op reis gaan. Gratis Disneykaartjes, goedkoop tanken en slapen bij andere mensen op het hotel.. let's go low budget!
Maar laten we terug gaan naar onze vakantie. De dag daarop was een auto-dag, maar dan één van de beste autoritten ooit! Het was een 4-uur lange reis naar Key West, maar het was prachtig. Het uitzicht behoort tot mijn top 3 tot nu toe. Ik had het idee dat ik in de Caribbean was beland. Misschien denken jullie: wat is Key West? Het is een eiland, helemaal in het zuiden van Florida. Het is het zuidelijkste stadje van de Verenigde Staten. Om er te komen is er een brug gebouwd die door verschillende 'Key's (=eilanden) gaat en door de oceaan. Zo was er een '7 miles' brug die 7 miles door water gaat en het enige wat je ziet, is water. Maar dan echt azuurblauwe water. We hadden ook prachtig weer: de zon die fel scheen en een blauwe lucht. Ik kan ook toegeven dat ik nu, 2 dagen later, nog steeds knalrode schouders heb ondanks dat ik me tweemaal heb ingesmeerd met zonnebrand. Diverse keren zijn we naast een brug gestopt om foto's te maken en even te genieten van het uitzicht. We hebben dan wel pictures, maar ik vind dat we de schoonheid niet helemaal hebben kunnen vastleggen. Het is iets wat je met eigen ogen moet hebben gezien. Key West zelf is een redelijk toeristisch stadje met een oude stadscentrum. We zijn een uurtje op het strand en in de zee geweest, langs het huis van Hemingway gereden en kort gewandeld door het centrum. We zijn ook langs een pion gereden waarom stond: 'Southern most point, U.S.A.. 90 miles to Cuba'. Er schijnt ook een fort te zijn op een vlakbij gelegen eiland, waar men vroeger aankwam wanneer het naar het Nieuwe Land ging, maar helaas hadden we daar geen tijd voor. Je moest dan ook per boot. De terugweg was net zo mooi als de heenweg, hoewel de andere meiden in de auto aan het slapen waren. We hadden voor die avond geen hotel geboekt, omdat we niet wisten waar we zouden eindigen. Ik wilde eigenlijk voorbij Miami rijden, zodat we de volgende dag op onze terugreis naar Orlando niet tijdens de spits in de drukte terecht zouden komen. Julie wilde dolgraag terug naar Miami, dus maakten we een compromis. We gingen terug naar Miami, auto in een garage en avondeten zoeken. Na ook wat winkelbezoek (ik kan trots vertellen dat ik niets heb gekocht, laat het een eerste keer zijn) hebben we de auto weer opgehaald en verder naar het noorden gereden. Vanaf dit punt werd het wat moeilijker. Ik had van te voren een paar hotels opgezocht langs de snelweg, dus daar gingen we vanuit. Helaas bleken ze steeds al vol te zijn, omdat er zoveel festivals en feesten in de buurt waren. Of ze kosten zo'n 200 dollar of meer per nacht. Tenslotte belandden we in Fort Peirce, waar we besloten dat we in de auto zouden slapen als we hier niets konden vinden. Het was inmiddels al half 2 's morgens en we hadden er genoeg van. Na te zijn afgewezen bij twee hotels, hadden we soort van geluk bij de derde. De vrouw achter de balie wist een ander hotel die nog één kamer vrij had en ze belde meteen dat hotel om de kamer voor ons vast te houden. Bij aankomst bleek hij ook nog eens redelijk van prijs en van goede kwaliteit (met zwembad, maar dit keer hebben we er geen gebruik van gemaakt..) We waren er nog geen minuut en er kwam een vrouw aanzetten met de vraag of er nog een kamer vrij was. Helaas moest zij worden medegedeeld dat de laatste kamer net geboekt was, door ons. Uitgeput belanden we in bed voor een korte nachtrust, want we moesten de volgende dag om 10 uur in Orlando zijn en we hadden nog zo'n 2,5 uur rijden voor de boeg.
Maar zelfs een korte nachtrust in een goed bed helpt veel en zo zaten we de volgende ochtend aan het ontbijt met het personeel van het hotel. Zij vertelden ons dat onze kamer eigenlijk gereserveerd was, maar dat de mensen nooit zijn komen opdagen. We hebben dus ontzettend veel geluk gehad. Na een kort praatje met de mensen (Where are you from? You have an accent. - I'm from The Netherlands. - Oh, that's nice. I have family in Finland, you know. - ....) op weg naar Orlando om de auto terug te brengen en onze vlucht te pakken naar Buffalo. Want, helaas mensen, moet ik melden dat onze vakantie alweer was afgelopen. En wij wilden nog niet terug. Maar alas, Geneseo begint morgen alweer en wij moeten nog een laatste 1,5 maand knallen! Het enige grappige was dat bij het inchecken de vrouw van JetBlue aan mij vroeg hoe oud ik was, omdat ze zeker moest weten of ik al wel oud genoeg was om alleen te vliegen. Ik zag er namelijk zo jong uit... Juist, je wordt bedankt mevrouw. Ik word 21 in 9 dagen.
Back in Buffalo werden we weer opgehaald door Casey en hebben we de avond bij haar geslapen. We hebben weer twee films gekeken (we waren ook tot niets anders in staat) en vanmorgen zijn we terug naar het campus gebracht. Morgen begint het gewone leven weer. Ik heb vanavond nog een dance practice gehad van Orchesis, deze keer voor de Senior dance (een dans waarin iedereen mee doet die in dit semester gaat afstuderen) en we dansen op muziek van High School Musical. Het is echt hilarisch! Dus ondanks de kou hier (het sneeuwde toen we hier landden) en het gebrek aan witte stranden en blauwe oceanen gaan we weer vol frisse moed er tegen aan! Op naar het tweede gedeelte en een leuke tijd!
Tot gauw!
Margriet
-
24 Maart 2014 - 08:12
Jack:
fantastisch , echt geweldig
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley