Starting a new life

Hello iedereen,

Vergeet NYC en de vorige blogs! Inmiddels ben ik alweer enkele dagen in Geneseo, mijn nieuwe woonplaats! Waar New York nog een leuke vakantieplek was en we vooral ons eigen gangetje konden gaan, worden we nu van meeting naar meeting, van punt naar punt getrokken en worden we het echte Amerikaanse leven ingegooid.

Afgelopen dinsdagochtend stonden we om 5 uur 's morgens op om per taxi (toch het makkelijkste en snelste met onze koffers) naar het vliegveld te gaan. Gelukkig ging het om een binnenlandse vlucht, dus we hoefden in totaal maar 1x gescand te worden en ging alles veel makkelijker. De vlucht naar Geneseo duurde ook maar 50 min, hoewel dit wel 50 min lang turbulentie inhield. Het blijft toch een naar gevoel, telkens een stukje naar beneden vallen. In een achtbaan is het leuk, maar dan weet je precies hoe ver je naar beneden valt. In een vliegtuig niet. Nu moet ik zeggen dat ik echt heel blij was met JetBlue waarmee we vlogen. Voor zo'n korte vlucht kregen we thee, koekjes en meer beenruimte dan bij de KLM-vlucht naar NYC.
Eenmaal in Rochester werden we meteen door Geneseo opgevangen door Mike van Geneseo. De lieve mensen van Geneseo hadden een heel welkomsttafeltje voor ons ingericht en iedereen kwam ons omhelzen en hielp ons met de bagage. De mensen die hier werken bij de International Office zijn echt superaardig, open en behulpzaam. We hadden het veel erger kunnen treffen. In een cool busje van Geneseo gingen we even langs de supermarkt in Geneseo (toch nog zo'n 40 min rijden van Rochester) om eten te halen voor die avond en daarna werden we naar de universiteit en het campus gebracht.
Op het eerste gezicht lijkt de universiteit heel eentonig. Zelfs met mijn redelijke coördinatiegevoel kostte het me een paar dagen om de gebouwen te kunnen onderscheiden en om te weten waar ik eigenlijk was. Alle gebouwen zijn vierkante rode blokken van steen. Pas wanneer je dieper in de gebouwen gaat duiken, merk je dat elke gebouw toch subtiel van elkaar verschillen. Het meest onderscheidend is het scheikundegebouw, deze is pas gebouwd en is grotendeels van glas. Totaal niet passend bij de rest, maar op zichzelf wel een heel mooi gebouw. Iets wat trouwens ook niet echt helpt bij het coördinatiegevoel om alles te vinden, is het feit dat alle lesgebouwen als een centrum bij elkaar staan. Er zijn twee of drie vierkante pleinen waar ze omheen staan en ik wist nooit op welke plein ik nu eigenlijk terecht gekomen was. Gelukkig kan ik het nu na 3 dagen wel onthouden. Verder is het wel heel handig dat de gebouwen zo dichtbij elkaar staan, want je hebt vaak 15 min om van lokaal naar lokaal te komen en veel gebouwen zijn via een gangetje met elkaar verbonden, iets wat zeer fijn is als buiten de koude winterwind waait.
De universiteit is gebouwd op een heuvel en wanneer je heuvelafwaarts kijkt, kun je over de hele vallei en de heuvels aan de overkant kijken. Het is echt een prachtig gezicht, zeker tegen zonsondergang, wanneer de zon net over de heuvels tegenover je onder gaat. Het schijnt hier dan ook heel normaal te zijn om in warmer weer gewoon buiten te gaan zitten kijken naar de zonsondergang, iets wat ik compleet kan begrijpen.
Mijn kleine slaapkamer of 'dorm' zoals het hier heet, is klein maar wel handig en fijn ingericht. Ik heb een bed, bureau en kledingkast, allemaal aan één muur. Aan de overzijde staat nog eens precies hetzelfde, want ja, ik heb natuurlijk ook een roommate! Nu moet ik eerlijk stellen dat ze nog niet gearriveerd is (ze schijnt een tweedejaars te zijn en die hoeven natuurlijk niet alle oriëntatiedagen te volgen). Hoewel ik het wel heel spannend vind, ben ik er ook een beetje angstig voor. Hoe is het om 4 maanden lang elke dag met iemand te moeten leven die je nog nooit hebt ontmoet? Op de tweede introductiedag zijn we naar een enorme shop gegaan (denk Walmart-achtig) en daar heb ik allemaal leuke dingen gekocht om mijn kamer wat persoonlijkheid te geven. Zo heb ik nu een klein tapijtje, een mooie bloemendekbed en een prikbord om allemaal foto's, kaartjes en zo op te hangen!
Anyway, de volgende dag begonnen de introductiedagen. Dit betekent vooral gepraat, gepraat en gepraat. Soms waren er hele leuke lessen: zo kwam een professor een proefles geven om ons de American way of les geven te laten proeven. Ook zijn we met de hele groep naar een basketball game geweest, waar we moesten gaan staan voor het Amerikaanse volkslied en heel hard Geneseo zijn gaan toejuichen. Vanavond wordt de oriëntatiedag beëindigd met een Silent Disco, dus koptelefoon op en alleen jijzelf hoort de muziek. Ontzettend leuk en zeker het proberen waard! Sommige dingen waren totaal onnodig, zoals 'when a kiss is not a kiss'.. juist.

Deze dagen waren wel heel leuk om de andere internationale studenten te leren kennen. Het zijn er maar 35 die dit semester beginnen of die voor enkel dit semester blijven. Het zijn vooral Koreanen, Brazilianen en Mexicanen met als uitzondering een Fransman, twee Spanjaarden, een Japanner en he, 3 Nederlanders! Nu heb ik de andere twee Nederlandse meiden wat los gelaten en ga ik vooral veel om met de Koreanen. Ze zijn ontzettend aardig en ze doen hun best om mij zoveel mogelijk te betrekken in hun cultuur (hoewel ze onderling nog wel veel Koreaans willen praten en dan een vertaling aan mij geven) en ze willen alles weten over Nederland. Ineens is Nederland superinteressant geworden, hallo koud kikkerlandje. Dit weekend komen veel Amerikanen terug van hun vakantie, omdat dinsdag de lessen weer gaan beginnen, dus dan zal ik ook de autochtonen (in zoverre dat klopt) ontmoeten. I'm so excited! De clubs of communities starten ergens volgende week, de 29e is er een expositie van alle clubs, dus daar ben ik ook zeker van plan om heen te gaan en me ergens voor in te schrijven. Zoveel mogelijk mensen ontmoeten!
Dinsdag beginnen dus eindelijk de lessen en dan gaat het normale schoolleven echt van start. Welke lessen ik ga volgen? Nou, ik moet nog auditie doen voor ballet, maar ik hoop/gok daar wel door te komen, zeker omdat ik het enkel voor een semester ga volgen en niet als Major. Maar die les included, heb ik:
Introductie van Massa communicatie
Massa communicatie & Society
Introductie van de Dans
Ballet III Lecture
Ballet III Studio
Introductie van de Psychologie
Leuke vakken, niet waar? Ik heb er ook al heel veel zin in! Ik heb nog even getwijfeld om nog Latijn op te frissen of om Arabisch te gaan leren, maar toen besloot ik dat ik hier ook nog een sociaal leven wil hebben en ik heb toch enkel 5 ECTS punten (=1 vak) nodig om mijn bachelor te krijgen in Nederland... Daarom heb ik de talen maar laten zitten en deze awesome vakken gekozen. :)

Nu kan ik nog wel 10 pagina's volschrijven over wat ik allemaal heb geleerd over de Amerikaanse cultuur. Zowel goede als slechte dingen. Over het feit dat een dekbedovertrek hier niet bestaat, dat Amerikanen alles beginnen met 'Oh, my gosh', dat ze alles uit hun handen laten vallen om je te helpen als je dat vraagt, dat ze de bus/auto nemen voor iets dat 5 min lopen is.. Maar ik wil mijn tirade hier even houden over het eten. Want hemel, wat is het eten hier verschrikkelijk! Ik ben tot nu toe slechts in één dinerhall geweest, omdat dit de enige is die open is nu er nog maar zo weinig studenten zijn. Deze is echter ongezond, ongezond en ongezond. Waar het ontbijt nog te doen is (er is fruit, yohhurt en sandwiches), bestaat lunch uit pasta met roomsaus, patat of wraps. Dit wordt dan 's avonds gevolgd door pasta met saus, patat, wraps of soms aardappelen. Nu is het een lopend buffet en men kan kiezen wat je wil, maar toch. Het idee van kruiden of specerijen voor de smaak kent men blijkbaar niet, want de smaak wordt hier bepaald door suiker of zout. Natuurlijk is patat lekker, maar niet 2x per dag en dat 4 maanden lang :P Maar gelukkig gaan er binnenkort andere dinerhalls open, dus die gaan we dan maar even uitproberen. Anders is er nog Main Street, de enige straat die dichtbij de universiteit staat én ook nog winkels/restaurants heeft. Die heeft (houd je vast): 2 pizzeria's, een snackbar en een Family Diner. Verder schijnt op een half uur lopen nog een Burger King, KFC en een Subway te zijn.. Joh, hoe zou het toch komen dat zoveel Amerikanen overgewicht hebben..

Tenslotte wil ik nog even melden dat ik nu een mailbox heb, waar mensen post heen kunnen sturen. Mijn prikbord is nu nog voor 3/4 leeg, dus alle kaartjes oid zijn ontzettend welkom! Wil je het adres hebben, app/sms/mail/FB me dan even en you will get it!

En hierbij wil ik het eigenlijk voorlopig houden. Ik heb nog duizenden dingen die ik zou kunnen vertellen, maar we moeten wat overhouden voor de toekomstige blogs! Jullie horen gauw van me!

Cheers,
Margriet